4. De lang verwachtte vertraging

De voorbereidingen gingen de afgelopen maanden behoorlijk soepel, we maakte een planning en hebben tot het moment van Darryl zijn vertrek aldoor op schema gelegen. We wisten, toen we hieraan begonnen, dat er ergens vertraging zou optreden, dat we flexibel moeten zijn en dat er uiteindelijk dingen anders zullen gaan dan we van tevoren hadden bedacht. En daar zijn we nu, eindelijk vertraging. 

De overdracht van ons huis stond gepland voor 7 juni. Op die manier hadden Darryl en Roan een paar weken de tijd om voor te bereiden en te klussen (en dus die bedden opmaken). Maar die 7de van juni bleek een richtlijn, een richtlijn waar ondertussen behoorlijk van is afgeweken, want nu, op deze 17 juni, hebben we nog steeds geen sleutel. Was het misschien toch nog een interessante aflevering van ‘Ik vertrek’ geworden.... De reden is niet heel spectaculair, misschien zelfs een beetje suf, het wachten is namelijk op 2 documenten. Documenten die de verkopers hebben aangevraagd bij de overheid en bij de bank, dus de overheid/bank moet deze papieren afgeven dan wel opsturen. Maar dat is dus nog niet gedaan, reden onbekend. 

Ondertussen zitten Darryl en Roan dus al twee weken vooral vakantie te houden, iets met overmacht, wat ze zelf natuurlijk heel erg vervelend vinden. Want nu hebben ze tijd om alle wedstrijden van het EK te kijken, dat doe je natuurlijk niet op de kamer van je appartement, maar op een terras met een groot scherm onder het genot van wat verkoelende versnaperingen. Wat zullen ze straks ongelooflijk goed uitgerust zijn als die sleutel er dan uiteindelijk toch komt. Uiterlijk woensdag heeft de notaris gezegd, maar uiterlijk was het ook vorige week en 1,5 week geleden. We kunnen niet veel anders doen dan afwachten, flexibel zijn en nog maar even geen planning maken. Op dit moment ben ik al blij als we de sleutel hebben voordat de kinderen en ik die kant op gaan. 

Naast het huis, waren er nog een aantal andere belangrijke zaken die geregeld moesten worden. Darryl zijn inschrijving op het eiland, een bankrekening, de container, een auto en een aannemer. Hierin hebben we ook gemerkt dat de dingen, zoals verwacht, anders gaan op het eiland. We zijn zo gewend (verwend?) dat alles met drie muisklikken geregeld is, direct klaar staat in je mail of een andere digitale omgeving en dat je vooral nergens meer fysiek heen moet om iets aan te vragen en op te halen. Op Aruba moet dat dus wel, dus duurt alles langer en moet je wel meegaan in het tempo, verzetten heeft geen zin. Ik zal niet ontkennen dat dit echt wel frustreert af en toe, hoe hard ik ook probeer het de kop in te drukken. Maar ja, ik ben ook nog niet daar natuurlijk, ik zit nog in de ‘we regelen het nu direct wel even’ modus. 

Naast snorkelen, zwemmen, lekker eten, voetbal kijken, het eiland verkennen en genieten, heeft Darryl dus ook zeker meters kunnen maken. Want de inschrijving is rond, de container gaat ingeklaard (proces waarbij goederen die vanuit een ander land worden geïmporteerd, worden aangegeven bij de douane) worden, een auto is gekocht, de aannemer is langs geweest en de bankrekening wordt aan gewerkt.